بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان.

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

و از پس آن حادثه دومين (صيحه عظيم) رخ مى‌دهد.

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

دلهايى در آن روز سخت هراسان است.

أَبْصارُها خاشِعَةٌ

ديدگان صاحب آن دلها از شرم افتاده باشد.

يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

گويند چگونه ما را به حال اول با زمان مى‌آورند؟.

أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

بعد از آنكه استخوانهايى پوسيده شديم.